ഞാനൊരു കളിമണ്‍ പറവ, നീ പറന്നു പോയ പക്ഷിയുപേക്ഷിച്ച തൂവല്‍.
എന്‍റെ പ്രതിമക്കണ്ണുകളില്‍ കണ്ണീരുണങ്ങതായപ്പോള്‍, നിന്‍റെ തൂവലിന്‍റെ നിറം മങ്ങാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ,
കാരുണ്യവാനായ ദൈവം, ആകൃതിയില്ലാത്ത എന്‍റെ ഹൃദയത്തിനു മേല്‍ ഒരു സുഷിരമിട്ടു..
പരാതികള്‍ പറയാനറിയാത്ത നിന്നെയതിനുള്ളില്‍ കുടുക്കി..
എനിക്ക് ചിറകു ലഭിച്ചെന്നു ഞാനും, ഉപേക്ഷിച്ച പക്ഷിയുടെ ചിറകില്‍ തിരികെയെത്തിയെന്നു നീയും കരുതിയിരിക്കുന്നു..
കാലത്തിന്‍റെ കളിമുറ്റത്തു നാം മണ്ണോടു ചേരും വരെ ആ വിശ്വാസം തുടരാം നമുക്ക്...
